Toen Donald Trump tijdens zijn presidentschap voor het eerst met handelstarieven ging dreigen, schonken maar weinig mensen in de kansspelindustrie er veel aandacht aan. Handelsoorlogen gingen tenslotte over staal, halfgeleiders en sojabonen en niet over sportweddenschappen, toch?
Maar in 2025, nu Trump weer in de politieke schijnwerpers staat en er steeds meer sprake is van ingrijpende nieuwe tarieven, heeft de iGaming-sector misschien niet langer de luxe om aan de zijlijn te blijven staan. Deze keer is de lijst met doelwitten dichter bij huis. We hebben het over de invoer van hardware, offshore softwareontwikkeling, cloud-infrastructuur en zelfs internationale digitale diensten, die allemaal stilletjes de dagelijkse activiteiten van Amerikaanse kansspelplatforms ondersteunen.
Dit gaat niet over politiek; het gaat over paraatheid. Als handelstarieven weer een primair economisch instrument worden, kunnen online sportweddenschappen en casino's met een Amerikaanse licentie, evenals de internationale leveranciers die hen ondersteunen, te maken krijgen met stijgende kosten, onverwachte compliance-hoofdpijn en plotselinge verstoringen van integraties die deze platforms draaiende en winstgevend houden.
En toch heeft bijna niemand in de sector het erover. Dat stilzwijgen is misschien wel het grootste risico van allemaal.
Drie risico's die exploitanten niet kunnen negeren
Wat heeft een handelsoorlog te maken met sportweddenschappen en online casino's?
Meer dan de meeste exploitanten misschien denken. De iGaming-sector leeft dan wel in het digitale domein, maar de infrastructuur ervan is gebaseerd op fysieke hardware, technische samenwerkingsverbanden met derden en internationale diensten die niet in een vacuüm bestaan. Hier kunnen de tarieven onverwacht snel toeslaan.
1. Geïmporteerde infrastructuur - hardware en stijgende kosten
Hoewel een groot deel van front-end kansspelen digitaal zijn, draait de back-end nog steeds op fysieke onderdelen. Servers, routers, firewalls en de netwerkapparatuur die alles van in-play wedden tot identiteitsverificatie mogelijk maken, zijn hierbij inbegrepen. En laten we niet vergeten dat een aanzienlijk deel van die hardware afkomstig is uit landen die op de tarievenradar van Washington staan.
Wanneer nieuwe handelstarieven gericht worden op onderdelen uit China, Taiwan of Zuid-Korea - allemaal belangrijke producenten van cruciale iGaming-technologie - kunnen exploitanten een piek in hun infrastructuurkosten zien. Hoewel het waar is dat dit niet altijd opzienbarende cijfers zijn, lopen ze in datacenters en in platformhosting snel op. Een stijging van 20-30% in apparatuur- of onderhoudskosten kan technische budgetten onder druk zetten en de uitrol van functies vertragen.
Laten we duidelijk zijn: in een branche waar uptime gelijkstaat aan inkomsten en snelheid zorgt voor retentie, kan zelfs een kleine vertraging in het vervangen of upgraden van apparatuur leiden tot meetbare operationele tegenslagen.
2. Offshore afhankelijkheden - een risico voor derden waar niemand rekening mee houdt
iGaming platforms die zich richten op de VS zijn vaak afhankelijk van een uitgebreid netwerk van offshore partners, van aanbieders van sportweddenschappen in Europa tot ontwikkelaars van casinospellen in Azië en cloudontwikkeling in Latijns-Amerika en Oost-Europa.
De handelstarieven zijn misschien niet direct gericht op software, maar als de regering-Trump de heffingen op digitale diensten uitbreidt of internationale overeenkomsten voor gegevensstromen beperkt, kunnen exploitanten die met internationale partners werken te maken krijgen met hoge nalevingskosten, nieuwe contractonderhandelingen of zelfs het plotselinge verlies van essentiële integraties.
Een platform voor sportweddenschappen kan op het eerste gezicht normaal functioneren, met odds-feeds die synchroniseren en markten die op tijd openen, maar veel van deze diensten zijn afhankelijk van realtime API's die vanuit het buitenland worden geleverd. Als tarieven of juridische geschillen deze stroom van gegevens onderbreken, kunnen de gevolgen onmiddellijk merkbaar zijn. In door de staat gereguleerde markten zoals New Jersey of Michigan kan een langdurige onderbreking van de dienstverlening zelfs een juridische kwestie worden.
3. Cloud-infrastructuur - een over het hoofd gezien risico van een handelsoorlog
Een van de minst besproken maar potentieel meest ontwrichtende gebieden is cloud-infrastructuur. Veel exploitanten met een VS-licentie vertrouwen op clouddiensten van derden die in het buitenland worden gehost of ondersteund, met name voor schaal-, analyse- en risicobeheerdiensten of componenten voor gebruikersinterfaces.
Als vergeldingsacties door buitenlandse regeringen gericht zijn tegen Amerikaanse bedrijven, kunnen exploitanten buitengesloten raken van kernfunctionaliteit of plotselinge kostenstijgingen moeten incasseren voor diensten waarvan ze dachten dat ze veilig waren.
Digitale handelsoorlogen zijn notoir onvoorspelbaar. Net nu de EU is overgegaan tot het belasten van grote Amerikaanse digitale bedrijven - een opmerkelijk voorbeeld is de Franse belasting van 3% op bedrijven als Google, Amazon en Facebook - wordt er steeds meer gespeculeerd dat de VS hetzelfde zou kunnen doen. Dit zou ertoe leiden dat kansspelen betrokken raken bij een wereldwijde impasse over cloud-toegang, SaaS-belastingen en gegevenscontrole.
Waarom deze stilte over handelstarieven?
Ondanks de mogelijke implicaties blijft het grootste deel van de kansspelindustrie in de VS publiekelijk stil over de kwestie van de tarieven. Terwijl andere sectoren, van de technische industrie tot de auto-industrie, al begonnen zijn met het uitstippelen van risicostrategieën, lijken maar weinig belanghebbenden bij iGaming de moeilijkere vragen te stellen.
Handelsbeleid valt meestal buiten het bereik van de dagelijkse operationele beslommeringen voor exploitanten van online sportwedkantoren en casino's. Maar dat betekent niet dat het genegeerd moet worden. De draden die kansspelen platformen bij elkaar houden zijn veel meer blootgesteld aan internationale volatiliteit dan velen willen toegeven, van leverancierscontracten tot overeenkomsten voor datahosting.
Zelfs de American Gaming Association (AGA), die bekend staat om haar sterke verdediging op het gebied van belastingen en federale regelgeving, heeft nog geen zinnig commentaar gegeven over hoe een nieuwe golf van tarieven van invloed zou kunnen zijn op kansspelen of, sterker nog, op de leveranciers die deze ondersteunen.
Dit gebrek aan dialoog kan komen doordat veel aanbieders ervan uitgaan dat digitale diensten onaangetast zullen blijven door het handelsbeleid. Of misschien weerspiegelt het iets diepers - dat de sector zeer geavanceerd is geworden op het gebied van marketing en naleving, maar nog steeds niet voorbereid is op bredere geopolitieke risico's. Hoe dan ook, het is een gebrek aan dialoog en het is de moeite waard om hier aandacht aan te besteden en iets aan te doen.
De compliance-kloof die zich in het volle zicht verbergt
Als iGaming-ondernemers aan tarieven denken, is compliance meestal niet hun eerste zorg. Maar misschien zou dat wel het geval moeten zijn.
In de streng gereguleerde markten van de VS moeten exploitanten zich houden aan gedetailleerde licentievoorwaarden die alles omvatten van serverlocatie tot software-integraties door derden. Veel van deze platforms zijn afhankelijk van internationale leveranciers voor RNG-certificering, systemen voor fraudedetectie of realtime feeds, en elke plotselinge verstoring kan een exploitant in gevaar brengen.
Neem bijvoorbeeld New Jersey. De Division of Gaming Enforcement (DGE) vereist dat exploitanten alle platformwijzigingen, inclusief integraties met derden, ter goedkeuring voorleggen. Als een tariefgerelateerde dienstonderbreking een leveranciersruil of een overhaaste workaround noodzakelijk maakt, is er geen garantie dat de toezichthouder daar welwillend tegenover zal staan. In Pennsylvania vereist de Gaming Control Board live testen en certificering voor alle wijzigingen aan de backend. Dit is een proces dat niet overhaast kan worden, zelfs niet in noodgevallen.
Dit zijn niet alleen bureaucratische hindernissen. Het niet voldoen aan de wettelijke normen, zelfs als dit veroorzaakt wordt door extern economisch beleid, kan leiden tot boetes, openbare waarschuwingen of zelfs tijdelijke schorsingen. En terwijl compliance-teams goed bekend zijn met het omgaan met cyberincidenten en technische storingen, hebben maar weinigen noodplannen voor dit soort verstoringen.
Er bestaat dus een reëel risico dat een volkomen legale handelspolitieke beslissing die in Washington of Peking wordt genomen, een cascade van technische storingen kan veroorzaken die resulteren in reële regelgevende gevolgen op staatsniveau. Dit is een blinde vlek die exploitanten en hun complianceteams niet langer kunnen negeren.
Kunnen tarieven een rimpeleffect teweegbrengen in het gedrag van spelers?
Handelstarieven hebben misschien niet van de ene op de andere dag invloed op de portemonnee van een speler, maar de effecten ervan kunnen op subtiele maar blijvende manieren door de economie razen.
Als verhoogde invoerrechten de kosten van goederen, diensten of infrastructuur verhogen, kunnen ze de inflatiedruk aanwakkeren. En als de inflatie stijgt, zijn discretionaire uitgaven, waaronder online weddenschappen en casinospellen, vaak een van de eerste dingen die krimpen. Exploitanten zullen misschien geen plotselinge daling in GGR zien, maar ze kunnen wel tragere stortingscycli, kortere sessielengtes of hogere bonusinwisseling-percentages opmerken.
Om dit te compenseren zullen veel exploitanten waarschijnlijk meer promotionele uitgaven doen in de vorm van grotere gratis weddenschappen, frequente herlaadbonussen of uitgebreide loyaliteitsprikkels om de betrokkenheid te behouden. Maar hier ligt het probleem. Die strategie werkt alleen zolang de marges goed blijven. Als de tarieven de technische kosten en de kosten van de leveranciers achter de schermen al opdrijven, kan het opvoeren van spelerspremies de winstgevendheid aan beide kanten uithollen.
Merkperceptie speelt hier ook een rol. Tijdens perioden van een lager besteedbaar inkomen neigen spelers naar platforms die stabiliteit, waarde en vertrouwen bieden. Dit creëert een opening voor goed gekapitaliseerde exploitanten om hun marktaandeel te consolideren, maar het zet kleinere merken ook onder druk om te veel uit te geven om zichtbaar te blijven.
Kortom, tarieven zijn misschien niet direct gericht op de kansspelindustrie, maar hun economische effecten kunnen wel veranderen hoe spelers uitgeven, hoe vaak ze inloggen en hoeveel het kost om ze trouw te houden. Dat is niet alleen een retentieprobleem. Het is marge-erosie in real time.
Waar internationale exploitanten op moeten letten
Voor internationale exploitanten die samenwerken met of uitbreiden naar Amerikaanse markten, kunnen handelstarieven aanvoelen als een binnenlandse beleidskwestie. Maar dat zijn ze niet. Elke internationale servicerelatie die verbonden is met de Amerikaanse kansspelindustrie kan blootgesteld worden.
Een groot aantal aanbieders, betalingsverwerkers en oddsfeed-leveranciers die Amerikaanse sportwedkantoren ondersteunen, opereren vanuit Europa en Azië, regio's waar de ontwikkeling vaak sneller en kosteneffectiever verloopt en waar jarenlange technische expertise aanwezig is. Als de VS nieuwe tarieven invoert voor digitale diensten of ondersteunende technologieën, kunnen deze relaties moeilijker te beheren en duurder te onderhouden worden.
Er is ook nog de juridische laag om rekening mee te houden. Veel Amerikaanse staten vereisen lokale serverinfrastructuur of door de toezichthouder goedgekeurde leveranciers. Als een tariefgeschil het gebruik van internationale softwarecomponenten beperkt, kunnen exploitanten onder druk komen te staan om hun systemen te lokaliseren of opnieuw over contracten te onderhandelen.
De conclusie voor internationale bedrijven die aan de Amerikaanse markt leveren is eenvoudig. Dit is het moment om de blootstelling te controleren, dataovereenkomsten opnieuw te bekijken en klaar te staan om de strategie aan te passen als de handelsvoorwaarden veranderen. Noem het operationele verzekering.
Voorbereiden op een toekomst met hoge tarieven
Ongeacht hun locatie kunnen bedrijven het zich niet langer veroorloven om het wereldwijde handelsbeleid als een ver-van-mijn-bedshow te beschouwen. De toenemende complexiteit van internationale toeleveringsketens en de onvoorspelbaarheid van politieke besluitvorming betekenen dat risico's uit richtingen kunnen komen die maar weinig professionals nauwlettend in de gaten houden.
Handelstarieven hoeven niet direct op kansspelen gericht te zijn om de sector te ontwrichten. Naarmate platforms afhankelijker worden van wereldwijde technologie en internationale dienstverleners, wordt het handelsbeleid onderdeel van de operationele planning, of senior beleidsmakers dat nu leuk vinden of niet.
Voor veel exploitanten is scenarioplanning nu de slimste zet. Begin met het identificeren van welke systemen, diensten of contracten van derden afhankelijk zijn van internationale toeleveringsketens, inclusief de systemen die verbonden zijn met niet-Amerikaanse hosting, offshore ontwikkelteams of softwareleveranciers in buitenlandse handen. Als een van deze punten wegvalt, wordt bestraft of duurder wordt, kan het platform dan op volle kracht blijven draaien?
Dan is er nog de veerkracht van contracten. Veel leveranciersovereenkomsten zijn geschreven zonder rekening te houden met handelsproblemen. Bevatten ze clausules over overmacht die tarieven dekken? Zijn prijsstructuren of SLA's bestand tegen plotselinge kostenbewegingen als gevolg van geopolitieke gebeurtenissen? Zo niet, dan is het misschien tijd om opnieuw te onderhandelen vanuit een vooruitziende blik in plaats van vanuit urgentie.
Lokalisatie van infrastructuur is een andere stap die het onderzoeken waard is. Exploitanten die meer van hun kernsystemen naar het vasteland kunnen verplaatsen of redundantieplannen kunnen ontwikkelen die op de VS zijn gebaseerd, zijn misschien beter beschermd tegen snelle beleidsveranderingen.
Tot slot is er nog de kwestie van beleidsbereidheid. Lobbyen begint niet nadat de schade is aangericht. Of het nu via handelsorganisaties zoals de AGA is of via directe contacten met regelgevende instanties, dit is hét moment om mensen bewust te maken van de manier waarop digitale kansspelen de wereldhandel beïnvloeden. Als er ooit uitzonderingen of uitzonderingen nodig zijn, helpt het als u daar al eerder voor heeft gepleit.
Dat gezegd hebbende, dit is waar het echt om gaat: een toekomst met hoge handelstarieven is misschien geen zekerheid, maar het is niet langer vergezocht. Exploitanten die het nu als een risico beschouwen dat het waard is om te beheren, kunnen het beste gedijen als (of wanneer) de druk van handelstarieven wordt opgevoerd.
5 feiten die iGaming-exploitanten moeten weten over handelstarieven
-
Amerikaanse iGaming-platforms zijn sterk afhankelijk van buitenlandse technologie en dienstverleners.
-
Trump heeft tarieven tot 60% voorgesteld op Chinese import, en digitale goederen zijn niet van tafel.
-
Internationale gegevensstromen en SaaS-modellen kunnen betrokken raken bij toekomstige handelsgeschillen.
-
De meeste regelgevende instanties in de VS bieden geen clementie voor tariefgerelateerde onderbrekingen van de dienstverlening.
-
Dit is hét moment om internationale contracten opnieuw te beoordelen en uw compliancebeleid aan te scherpen.
